gry

aaa4

-Ciesze sie ze wzgledu na ciebie. Ze wzgledu na was obu.

-No i jestes tu teraz. - Zielone oczy zalsnily. - To o czyms swiadczy, prawda? Usmiechnela sie, chociaz za gardlo scisnely ja emocje.

-Cillianie, nie obiecuje, ze sprawdze sie lepiej jako zona niz jako Sluzebnica. Na jego twarzy pojawil sie usmiech.

-Jestem przekonany, ze jako maz okaze sie rownie nieodpowiedzialny jak wtedy, kiedy bylem opiekunem. Dobrze sie dobralismy.

Przebiegl ja dreszcz.

-Tak myslisz?

-Mozemy chociaz sprobowac sie nauczyc. - Pocalowal ja w reke.

Pomyslala o jego pokoju zabaw i palacym uderzeniu rzemienia na plecach. Znow zadrzala, ale spojrzala mu prosto w oczy.

-Jako Sluzebnica bylam gotowa poddac ci plecy, gdyby sprawilo ci to przyjemnosc. Jako zona... nie

jestem pewna, czy zdobede sie na to.

W jego oczach rozblyslo podniecenie, ale gleboko na dnie, nie przerazila jej ta reakcja.

-Jak juz kiedys powiedzialas, oprocz bata istnieja jeszcze inne przyjemnosci.

Przyjrzala mu sie uwaznie, szukajac oznak nieszczero-sci, chociazby w najlepszej wierze. Nie doszukala sie niczego. Wydawal sie inny niz wczesniej, stwierdzila, wyciagajac dlon, by odsunac mu wlosy z twarzy. Cillian, ktorego znala, nosil swoja osobowosc jak teatralny ko-

stium. Mezczyzna stojacy przed nia dobrze sie czul w swojej skorze.

-W takim razie pobierzemy sie? - zapytala. - Ludzie pobieraja sie z gorszych powodow i o wiele slabiej sie znajac niz my.

-Masz racje, chociaz mam nadzieje, ze nasze malzenstwo okaze sie jednak lepsze. - Kaciki ust Cilliana uniosly sie w usmiechu. - A co do znajomosci, mam jeszcze ponad pol roku do wyznaczonego mi terminu slubu.

Erista uniosla brwi.

-Tak?

Cillian siegnal do kieszeni i wyjal kawalek jedwabistej bialej tasiemki; zwisla mu kuszaco splatana z palcow. Rzucil okiem na sciezke w kierunku wejscia do labiryntu i altany udekorowanej tasiemkami fanfaronow. Erista poczula dreszcz oczekiwania biegnacy po kregoslupie, napinajacy sutki i rozgrzewajacy ja miedzy nogami. W rece innego mezczyzny wstazka nic by nie znaczyla, jednak w dloni Cilliana przypomniala jej, jak to bylo, kiedy wiazalo ja jego pragnienie.

-Mialem nadzieje, ze bede mial czas, by sie do ciebie pozalecac - odezwal sie Cillian.

Wziela od niego wstazke i owinela sobie nia nadgarstek. Jego oczy rozblysly, a jezyk zwilzyl srodek dolnej wargi.

-Zatem proponuje, bysmy znalezli srodek labiryntu - powiedziala mu, juz cofajac sie w tamtym

kierunku i patrzac, czy idzie za nia. - A moze bedziemy mieli okazje, by przy wyjsciu zawiesic ja na

galezi.